Apabila kita dilahirkan,kita datang berserta dengan minat untuk belajar.Cuba kita lihat kepada bayi,mereka tidak bimbang apabila melakukan kesilapan atau perkara yang memalukan diri sendiri.Setelah melihat orang dewasa berjalan,mereka dengan semangat untuk belajar mula belajar merangkak,mereka berjalan,mereka jatuh,mereka bangun dan berlari ke hadapan.Mereka tidak pernah berputus asa kerana gagal dan mereka tidak terfikir bahawa mereka telah gagal.Bayi-bayi ini hanya menyangka mereka sedang belajar.
Bayi menunjukkan kepada kita ciri utama orang yang berjaya dalam semua bidang seperti sukan,perniagaan,ahli akademik dan lain-lain adalah belajar sepanjang hayat.Orang yang berjaya melihat kegagalan sebagai satu peluang untuk belajar.
Asasnya,perkara yang saya cuba sampaikan kepada semua jurulatih pembangunan ialah anak-anak dilahirkan dengan minda pertumbuhan.(Pemikiran untuk mencapai kejayaan melalui pembelajaran dan menambah baik, bukan sekadar untuk menang).Setiap anak mengimpikan untuk menjadi seorang anak yang berjaya.
Kajian baru-baru ini menunjukkan bahawa otak lebih seperti otot-ia berubah dan menjadi lebih kuat apabila anda belajar.Sambungan sel-sel kecil di dalam otak sebenarnya berlipat ganda apabila anda mencabar minda anda untuk belajar.Semakin banyak anda belajar,semakin banyak sel otak anda akan berkembang.
Ini akan menjadi satu cabaran bagi jurulatih pembangunan kerana anda berada dalam persekitaran yang mementingkan kejayaan melebihi perkara-perkara lain.Kejayaan atau kegagalan kanak-kanak ini dipertontonkan di khalayak ramai,diterbitkan di akhbar dan di tulis dalam buku rekod.
Jangan biarkan persekitaran seperti ini membentuk diri anda.Anda sebagai seorang jurulatih diamanahkan untuk membimbing kanak-kanak ini.Jadilah seorang jurulatih yang prihatin dan mementingkan kemajuan kanak-kanak dalam bidang sukan serta akademik.Bimbing mereka teknik pembelajaran dan kemahiran dan latihlah mereka secara kerap.Pembelajaran dan peningkatan adalah tumpuan utama anda.
Metafora dua sisi duit syiling juga boleh digunakan untuk latihan iaitu jurulatih yang mempunyai pemikiran pertumbuhan dan jurulatih yang mempunyai pemikiran tetap.Secara ringkasnya,jurulatih yang mempunyai pemikiran tetap lebih mementingkan reputasi dan kebanggaannya sahaja.Jurulatih pertumbuhan pula tidak mementingkan diri sendiri,ia mempunyai semangat dan kesabaran untuk mengembangkan minda kanak-kanak.Pemikiran pertumbuhan ini baik dalam menghadapi cabaran dalam kehidupan.
Terdapat satu pepatah umum dalam sukan iaitu " Sukan adalah kehidupan dan kehidupan adalah sukan".Saya percaya pepatah ini bermaksud perkara yang anda belajar dalam sukan akan menjadi aset dalam hidup anda.
Dua nilai daripada sukan yang akan membantu anda meneruskan kehidupan ketika dalam keadaan sukar ialah ketabahan dan daya tahan.Ini bersesuaian dengan kata-kata popular dalam sukan iaitu " Apabila keadaan menjadi sukar,kesukaran kersebut akan kuatkan semangat dan mengharungi saat itu dengan berani.
Kanak-kanak adalah masa depan kita.Jadilah jurulatih pembangunan yang terus belajar bersama dengan anak-anak.Ingatlah,apabila program perkembangan anda merangkumi kecemerlangan,keupayaan pembelajaran kanak-kanak tidak terbatas.Tetapi apabila program perkembangan anda merangkumi kesederhanaan,keupayaan pembelajaran kanak-kanak akan terbatas.
Terimakasih
Friday, April 26, 2019
Peringkat Perkembangan Mental Dalam Sukan-(Ibu-Bapa)
Beberapa tahun yang dahulu,Majlis Olimpik Amerika Syarikat telah menjalankan satu kaji selidik terhadap semua pemegang medal mereka sejak Olimpik Melbourne,Australia pada tahun 1956 hingga Olimpik Los Angeles,Amerika Syarikat pada tahun 1984.Salah satu soalan yang diajukan ialah:Siapakah motivator di sebalik kejayaan mereka?Majoriti para pemenang memilih ibu-bapa mereka sebagai penggerak utama dalam kecemerlangan mereka.
Walaupun kajian diatas dijalankan agak lama dahulu,tanpa sebarang keraguan boleh dinyatakan bahawa ibu bapa memainkan peranan penting dalam perkembangan kanak-kanak dalam bidang sukan atau akademik.
Kita pasti pernah terdengar atau terbaca banyak kisah kejayaan olahragawan atau olahragawati, individu yang yang menjadi penggerak dan penggera di sebalik kejayaan mereka adalah ibu bapa mereka.
Sekarang,izinkan saya kongsi sebuah kisah tentang ibu bapa di sebalik kejayaan dua juara tenis yang paling terkenal di dunia (sumber diperoleh daripada buku " Bounce",ditulis oleh wartawan pemenang anugerah dan Olympian,Matthew Syed).
Richard dan Oracene merupakan ibu bapa kepada juara tenis terkenal iaitu Venus dan Serena Williams.
Sebelum ini,Richard dan Oracene tidak pernah bermain tenis.Ini tidak menghalang mereka untuk belajar bermain tenis supaya dapat bermain bersama dengan anak-anak perempuan mereka.
Impian untuk melahirkan juara tenis,Richard telah mengambil masa dan menghadapi cabaran untuk belajar cara melatih,menonton video bekas bintang tenis,membaca majalah tenis dan berbincang dengan beberapa pakar psikiatri dan jurulatih tenis.
Walaupun mereka menetap di kawasan yang mempunyai masalah ekonomi,ini tidak menghalang Richard dan Oracene menyediakan persekitaran yang sesuai untuk anak perempuan mereka berlatih.Seterusnya,Richard mengajar anak-anak perempuannya tentang pengetahuan terbaik yang diperolehnya dalam bidang sukan.
Venus,pernah memuji ayahnya," Ayah saya bekerja keras untuk membina teknik kami.Beliau sangat inovatif dan sesi latihan kami penuh dengan keseronokan dan keterujaan.Ini mendorong kami untuk memulakan latihan sebelum ayah kami tiba.Beliau merupakan seorang jurulatih hebat."
Apabila Venus berumur dua belas dan Serena berumur sebelas tahun,Richard telah mengundang pakar jurulatih iaitu Rick Macci untuk menonton anak-anaknya bermain.Rick Macci pernah melatih bintang-bintang tenis seperti Mary Pierce dan Jennifer Capriati.Rick Macci kagum dengan kemahiran dan seni olahraga yang dimiliki dua beradik ini.Beliau telah mengajak mereka untuk berlatih bersama di akademi miliknya di Florida.Seterusnya adalah sejarah.
Satu perkara menarik yang dapat diperhatikan ialah sebagai ibu bapa Richard dan Oracene telah memilih sukan yang akan memberi ganjaran kewangan kepada anak-anaknya apabila mereka mencapai kejayaan.
Tiada perkara yang lain yang lebih baik bagi ibu bapa selain melihat anak mereka membesar sebagai seorang individu yang berjaya dalam sukan serta mampu menjana pendapatan melalui perkara yang mereka suka lakukan.
Satu lagi perkara yang perlu ibu bapa ketahui ialah kebanyakan kanak-kanak yang mengambil keputusan untuk menceburi sukan tertentu akan kurang minat terhadap akademik mereka.Ibu Bapa perlu mengatasi masalah ini dengan menghantar anak-anak ke kelas tambahan di sekolah atau tuisyen.Ibu bapa juga perlu beri perhatian khusus terhadap subjek matematik.Saya dapati matematik merupakan perkara asas kepada pengetahuan.
Terdapat satu ketika kita hidup dalam persekitaran yang dikelilingi oleh banyak tumbuhan berbanding batu bata.Masa berubah,hari ini kita lihat lebih banyak batu bata daripada tumbuhan di sekeliling kita.Sebagaimana persekitaran berubah,begitu juga keinginan seorang anak.
Pada suatu masa sukan menjadi satu-satunya sumber keseronokan dan keterujaan kepada dunia.Hari ini pusat membeli-belah,taman hiburan,kabel TV,permainan video dan pelbagai platform media sosial seolah-olah telah mempengarahui minda anak-anak ini.
Seorang kanak-kanak adalah seorang kanak-kanak,membawa lilin supaya diterangi dan dibimbing oleh ibu-bapa mereka.Ini kerana setiap perkara yang diterima anak daripada persekitaran akan membentuk fikirannya.
Ibu bapa,jadilah cahaya yang akan membimbing anak anda.
Terimakasih.
Walaupun kajian diatas dijalankan agak lama dahulu,tanpa sebarang keraguan boleh dinyatakan bahawa ibu bapa memainkan peranan penting dalam perkembangan kanak-kanak dalam bidang sukan atau akademik.
Kita pasti pernah terdengar atau terbaca banyak kisah kejayaan olahragawan atau olahragawati, individu yang yang menjadi penggerak dan penggera di sebalik kejayaan mereka adalah ibu bapa mereka.
Sekarang,izinkan saya kongsi sebuah kisah tentang ibu bapa di sebalik kejayaan dua juara tenis yang paling terkenal di dunia (sumber diperoleh daripada buku " Bounce",ditulis oleh wartawan pemenang anugerah dan Olympian,Matthew Syed).
Richard dan Oracene merupakan ibu bapa kepada juara tenis terkenal iaitu Venus dan Serena Williams.
Sebelum ini,Richard dan Oracene tidak pernah bermain tenis.Ini tidak menghalang mereka untuk belajar bermain tenis supaya dapat bermain bersama dengan anak-anak perempuan mereka.
Impian untuk melahirkan juara tenis,Richard telah mengambil masa dan menghadapi cabaran untuk belajar cara melatih,menonton video bekas bintang tenis,membaca majalah tenis dan berbincang dengan beberapa pakar psikiatri dan jurulatih tenis.
Walaupun mereka menetap di kawasan yang mempunyai masalah ekonomi,ini tidak menghalang Richard dan Oracene menyediakan persekitaran yang sesuai untuk anak perempuan mereka berlatih.Seterusnya,Richard mengajar anak-anak perempuannya tentang pengetahuan terbaik yang diperolehnya dalam bidang sukan.
Venus,pernah memuji ayahnya," Ayah saya bekerja keras untuk membina teknik kami.Beliau sangat inovatif dan sesi latihan kami penuh dengan keseronokan dan keterujaan.Ini mendorong kami untuk memulakan latihan sebelum ayah kami tiba.Beliau merupakan seorang jurulatih hebat."
Apabila Venus berumur dua belas dan Serena berumur sebelas tahun,Richard telah mengundang pakar jurulatih iaitu Rick Macci untuk menonton anak-anaknya bermain.Rick Macci pernah melatih bintang-bintang tenis seperti Mary Pierce dan Jennifer Capriati.Rick Macci kagum dengan kemahiran dan seni olahraga yang dimiliki dua beradik ini.Beliau telah mengajak mereka untuk berlatih bersama di akademi miliknya di Florida.Seterusnya adalah sejarah.
Satu perkara menarik yang dapat diperhatikan ialah sebagai ibu bapa Richard dan Oracene telah memilih sukan yang akan memberi ganjaran kewangan kepada anak-anaknya apabila mereka mencapai kejayaan.
Tiada perkara yang lain yang lebih baik bagi ibu bapa selain melihat anak mereka membesar sebagai seorang individu yang berjaya dalam sukan serta mampu menjana pendapatan melalui perkara yang mereka suka lakukan.
Satu lagi perkara yang perlu ibu bapa ketahui ialah kebanyakan kanak-kanak yang mengambil keputusan untuk menceburi sukan tertentu akan kurang minat terhadap akademik mereka.Ibu Bapa perlu mengatasi masalah ini dengan menghantar anak-anak ke kelas tambahan di sekolah atau tuisyen.Ibu bapa juga perlu beri perhatian khusus terhadap subjek matematik.Saya dapati matematik merupakan perkara asas kepada pengetahuan.
Terdapat satu ketika kita hidup dalam persekitaran yang dikelilingi oleh banyak tumbuhan berbanding batu bata.Masa berubah,hari ini kita lihat lebih banyak batu bata daripada tumbuhan di sekeliling kita.Sebagaimana persekitaran berubah,begitu juga keinginan seorang anak.
Pada suatu masa sukan menjadi satu-satunya sumber keseronokan dan keterujaan kepada dunia.Hari ini pusat membeli-belah,taman hiburan,kabel TV,permainan video dan pelbagai platform media sosial seolah-olah telah mempengarahui minda anak-anak ini.
Seorang kanak-kanak adalah seorang kanak-kanak,membawa lilin supaya diterangi dan dibimbing oleh ibu-bapa mereka.Ini kerana setiap perkara yang diterima anak daripada persekitaran akan membentuk fikirannya.
Ibu bapa,jadilah cahaya yang akan membimbing anak anda.
Terimakasih.
Peringkat Perkembangan Mental Dalam Sukan(Translated)
Bayangkan kita sebagai dua orang rakan duduk di dalam sebuah stadium untuk menonton perlawanan bola sepak antara dua pasukan yang pemainnya terdiri daripada kanak kanak berusia 12 tahun dan ke bawah.
Melihat kanak-kanak ini berlari sambil mempamerkan kemahiran mereka yang tersendiri merupakan suatu kegembiraan.Ini hanya boleh dicapai bila kita mewujudkan persekitaran yang dapat memupuk semangat semula jadi di kalangan kanak-kanak.
Apabila kanak-kanak meminati sesuatu, isu kurang tumpuan dan bosan tidak akan timbul.Mereka akan berasa gembira melakukan perkara yang mereka minati.
Ketika kanak-kanak mula berasa bosan,mereka akan berhenti belajar dan mula keluar dari sukan tersebut.Mereka dari semasa ke semasa akan mula mencari sesuatu yang mampu memberi keseronokan kepada mereka.
Sebaliknya,sewaktu kanak-kanak berasa gembira mereka akan cenderung untuk belajar.Rasa bosan menyebabkan mereka muram dan seterusnya menyebabkan mereka tidak bersemangat serta hilang minat untuk belajar.
Ya,mungkin itulah situasi yang sedang berlaku pada hari ini,kadar belia yang keluar dari sukan semakin meningkat.Mereka yang berada dalam program elite pula tidak dapat dipersiapkan untuk menjadi antara yang terbaik di dunia.
Melalui pemerhatian and pengalaman saya sebagai seorang jurulatih,tahap perkembangan mental dari usia 0-16 tahun lebih berorientasikan pembelajaran dan dari usia 17 tahun keatas berorientasikan kejayaan dalam latihan dan persaingan(kecuali bagi sukan yang memerlukan ketangkasan dan fleksibiliti sebagai kunci kejayaan seperti gimnastik,renang dan lain-lain yang memerlukan kemahiran sejak peringkat awal iaitu usia bawah 17 tahun).
Terdapat proses pembelajaran yang berbeza di antara tahap perkembangan dan masa remaja(17+).
Di peringkat pembangunan,kanak-kanak perlu didedahkan kepada persekitaran yang dipenuhi degan keseronokan supaya mereka berasa gembira.Bimbingan jurulatih pembangunan yang mampu memahami kehendak kanak-kanak tersebut diperlukan bagi memulakan proses pembelajaran.
Pada peringkat remaja pula,mereka perlu memahami kehendak dan perkara yang ingin dicapai oleh jurulatih dalam sesi latihan dan pertandingan(berorientasikan kejayaan).
Bagi kanak-kanak,mereka belajar daripada perkara yang dilihat.Mereka sentiasa ingin belajar teknik,idea dan strategi baru.Jurulatih pembangunan perlulah berinovatif dalam memenuhi perasaan ingin tahu kanak-kanak.
Latihan yang diberikan perlulah dalam persekitaran yang sentiasa mendorong kanak-kanak untuk belajar bagi mengekalkan semangat mereka dalam sukan tertentu.Seterusnya,akan mendorong perkembangan minda kanak-kanak.
Seorang jurulatih melangkaui semua peranan ini ialah seorang guru.Saya percaya bahawa tugas utama seorang jurulatih ialah melatih minda.
Seseorang jurulatih suka jika menang dalam sesebuah pertandingan,namun jurulatih pembangunan tersebut perlu faham terdapat perkara lain yang lebih penting berbanding kemenangan atau kekalahan dalam sesebuah pertandingan tersebut.Jurulatih tersebut dapat melihat pembangunan nilai, personaliti, perkembangan pendidikan dan nilai kemanusian.
Akhir kata,ada satu peribahasa yang cukup bermakna yang penulis nak simpulkan topik diatas, iaitu, " Kalau nak lenturkan buluh,biarlah dari rebungnya;maksudnya mendidik atau mendisplinkan anak-anak lebih baik bermula semasa kecil,apabila sudah dewasa minda mereka telah dibentuk dan sukar diajar.
Terimakasih.
Nota: Penulis mengambil kesempatan ini untuk mengucapkan ribuan terima kasih kepada Cikgu Abdul Hamid Bin Moiden kerana sudi mengambil masa untuk membimbing penulis dalam Bahasa Malaysia.
Melihat kanak-kanak ini berlari sambil mempamerkan kemahiran mereka yang tersendiri merupakan suatu kegembiraan.Ini hanya boleh dicapai bila kita mewujudkan persekitaran yang dapat memupuk semangat semula jadi di kalangan kanak-kanak.
Apabila kanak-kanak meminati sesuatu, isu kurang tumpuan dan bosan tidak akan timbul.Mereka akan berasa gembira melakukan perkara yang mereka minati.
Ketika kanak-kanak mula berasa bosan,mereka akan berhenti belajar dan mula keluar dari sukan tersebut.Mereka dari semasa ke semasa akan mula mencari sesuatu yang mampu memberi keseronokan kepada mereka.
Sebaliknya,sewaktu kanak-kanak berasa gembira mereka akan cenderung untuk belajar.Rasa bosan menyebabkan mereka muram dan seterusnya menyebabkan mereka tidak bersemangat serta hilang minat untuk belajar.
Ya,mungkin itulah situasi yang sedang berlaku pada hari ini,kadar belia yang keluar dari sukan semakin meningkat.Mereka yang berada dalam program elite pula tidak dapat dipersiapkan untuk menjadi antara yang terbaik di dunia.
Melalui pemerhatian and pengalaman saya sebagai seorang jurulatih,tahap perkembangan mental dari usia 0-16 tahun lebih berorientasikan pembelajaran dan dari usia 17 tahun keatas berorientasikan kejayaan dalam latihan dan persaingan(kecuali bagi sukan yang memerlukan ketangkasan dan fleksibiliti sebagai kunci kejayaan seperti gimnastik,renang dan lain-lain yang memerlukan kemahiran sejak peringkat awal iaitu usia bawah 17 tahun).
Terdapat proses pembelajaran yang berbeza di antara tahap perkembangan dan masa remaja(17+).
Di peringkat pembangunan,kanak-kanak perlu didedahkan kepada persekitaran yang dipenuhi degan keseronokan supaya mereka berasa gembira.Bimbingan jurulatih pembangunan yang mampu memahami kehendak kanak-kanak tersebut diperlukan bagi memulakan proses pembelajaran.
Pada peringkat remaja pula,mereka perlu memahami kehendak dan perkara yang ingin dicapai oleh jurulatih dalam sesi latihan dan pertandingan(berorientasikan kejayaan).
Bagi kanak-kanak,mereka belajar daripada perkara yang dilihat.Mereka sentiasa ingin belajar teknik,idea dan strategi baru.Jurulatih pembangunan perlulah berinovatif dalam memenuhi perasaan ingin tahu kanak-kanak.
Latihan yang diberikan perlulah dalam persekitaran yang sentiasa mendorong kanak-kanak untuk belajar bagi mengekalkan semangat mereka dalam sukan tertentu.Seterusnya,akan mendorong perkembangan minda kanak-kanak.
Seorang jurulatih melangkaui semua peranan ini ialah seorang guru.Saya percaya bahawa tugas utama seorang jurulatih ialah melatih minda.
Seseorang jurulatih suka jika menang dalam sesebuah pertandingan,namun jurulatih pembangunan tersebut perlu faham terdapat perkara lain yang lebih penting berbanding kemenangan atau kekalahan dalam sesebuah pertandingan tersebut.Jurulatih tersebut dapat melihat pembangunan nilai, personaliti, perkembangan pendidikan dan nilai kemanusian.
Akhir kata,ada satu peribahasa yang cukup bermakna yang penulis nak simpulkan topik diatas, iaitu, " Kalau nak lenturkan buluh,biarlah dari rebungnya;maksudnya mendidik atau mendisplinkan anak-anak lebih baik bermula semasa kecil,apabila sudah dewasa minda mereka telah dibentuk dan sukar diajar.
Terimakasih.
Nota: Penulis mengambil kesempatan ini untuk mengucapkan ribuan terima kasih kepada Cikgu Abdul Hamid Bin Moiden kerana sudi mengambil masa untuk membimbing penulis dalam Bahasa Malaysia.
Thursday, April 25, 2019
Youth Development Through Sport
After examining the impact of the physical environment on youth, the National Research Institute of Medicine suggested eight main features that should be present in the context of community programs in order to facilitate positive youth development. These features are gaining increasing support from youth sport research as they offer an additional understanding of the context in which youth sport should be promoted.
The eight main features are as below:-
1.Physical and Psychological Safety
Physical and psychological safety in sport settings refers to the existence of safe and healthy facilities and practices that encourage secure and respectful peer interactions. Research indicates that the athlete-peer microsystem has an impact on the child's sense of physical self-worth and on the adolescent's perceived competence and self-evaluations. Therefore, it is important that peer interactions are respectful in a sport in order to build confidence in youth and allow them to enjoy their participation in sport.
2.Appropriate Structure
This feature suggests the existence of clear and consistent expectations regarding rules and boundaries. Develop a sport participation model that provides some guidelines for the structure of youth sports programs(e.g. a shift in focus from deliberate play during childhood to deliberate practice during adolescence). Thus one could contend that providing activities that are properly structured has the potential to develop positive, well adjusted and optimistic youth.
3.Supportive Relationship
The third setting feature relates to strong support, positive communication, and connectedness. A coach can influence a child's perceived competence, enjoyment, and motivation and play a role in a child's psychological, social, and physical growth. Training coaches about basic principles of positive youth development are likely to result in better youth programs and sporting environments that promote a supportive relationship.
4. Opportunities To Belong
The fourth setting feature highlights the importance of meaningful inclusion, social engagement, cultural competence in youth programs. Feeling a sense of belonging(i.e.being part of a team, developing friendships). Healthy relationships can be encouraged by coaches who build a sense of team unity and cohesion.
5.Positive Social Norms
This feature relates to the development of values and morals rather than antisocial and reckless behaviors. Although a growing body of literature highlights some of the potentially negative social norms associated with youth sport participation(e.g.violence, aggression, poor sportspersonship, and low morality reasoning), youth sports programs have the potential to develop positive values such as fair play, sportspersonship, cooperation, assertion,
responsibility, empathy, and self-control.
6.Support Of Efficacy and Mattering
The sixth setting feature focuses on the importance of empowering youth and supporting their autonomy as they work to build their community. Research in sport emphasizes the need for coaches to develop autonomous athletes; giving youth the opportunity to choose their level of involvement in sport or contribution within a sport will empower them and also increase their intrinsic motivation for the sport.
7.Opportunities For Skill Building
The seven setting feature emphasizes the importance of learning experiences.
As previously outlined, sampling a variety of different sports through early diversification provides this opportunity, as youth have the chance to learn a variety of sports skills and are able to meet and interact with a variety of different people(i.e peers, coaches). Furthermore, deliberate play and deliberate practice activities afford children and adolescents the opportunity to grow and develop their motor skills in appropriate settings.
8.Integration Of family, School, and Community Efforts
This feature promotes the melding of the youth person's environments to increase communication and lessen conflict and dissonance. In youth sport, parents play a key role in athletes' development of other supportive relationships, such as coach-athlete interactions. Further, the structure and environment of a community appear to play a role in youth persistence and progression in the sport, given research suggesting that smaller cities tend to produce more professional athletes.
Last but not least, I would like to add that the coach must create and nurture an atmosphere of trust, affection, and empathy to establish a relationship between the coach and the athlete.
Hence this relationship will give a meaning of life and a joyful journey of learning for the coach and athlete.
Thank You.
The eight main features are as below:-
1.Physical and Psychological Safety
Physical and psychological safety in sport settings refers to the existence of safe and healthy facilities and practices that encourage secure and respectful peer interactions. Research indicates that the athlete-peer microsystem has an impact on the child's sense of physical self-worth and on the adolescent's perceived competence and self-evaluations. Therefore, it is important that peer interactions are respectful in a sport in order to build confidence in youth and allow them to enjoy their participation in sport.
2.Appropriate Structure
This feature suggests the existence of clear and consistent expectations regarding rules and boundaries. Develop a sport participation model that provides some guidelines for the structure of youth sports programs(e.g. a shift in focus from deliberate play during childhood to deliberate practice during adolescence). Thus one could contend that providing activities that are properly structured has the potential to develop positive, well adjusted and optimistic youth.
3.Supportive Relationship
The third setting feature relates to strong support, positive communication, and connectedness. A coach can influence a child's perceived competence, enjoyment, and motivation and play a role in a child's psychological, social, and physical growth. Training coaches about basic principles of positive youth development are likely to result in better youth programs and sporting environments that promote a supportive relationship.
4. Opportunities To Belong
The fourth setting feature highlights the importance of meaningful inclusion, social engagement, cultural competence in youth programs. Feeling a sense of belonging(i.e.being part of a team, developing friendships). Healthy relationships can be encouraged by coaches who build a sense of team unity and cohesion.
5.Positive Social Norms
This feature relates to the development of values and morals rather than antisocial and reckless behaviors. Although a growing body of literature highlights some of the potentially negative social norms associated with youth sport participation(e.g.violence, aggression, poor sportspersonship, and low morality reasoning), youth sports programs have the potential to develop positive values such as fair play, sportspersonship, cooperation, assertion,
responsibility, empathy, and self-control.
6.Support Of Efficacy and Mattering
The sixth setting feature focuses on the importance of empowering youth and supporting their autonomy as they work to build their community. Research in sport emphasizes the need for coaches to develop autonomous athletes; giving youth the opportunity to choose their level of involvement in sport or contribution within a sport will empower them and also increase their intrinsic motivation for the sport.
7.Opportunities For Skill Building
The seven setting feature emphasizes the importance of learning experiences.
As previously outlined, sampling a variety of different sports through early diversification provides this opportunity, as youth have the chance to learn a variety of sports skills and are able to meet and interact with a variety of different people(i.e peers, coaches). Furthermore, deliberate play and deliberate practice activities afford children and adolescents the opportunity to grow and develop their motor skills in appropriate settings.
8.Integration Of family, School, and Community Efforts
This feature promotes the melding of the youth person's environments to increase communication and lessen conflict and dissonance. In youth sport, parents play a key role in athletes' development of other supportive relationships, such as coach-athlete interactions. Further, the structure and environment of a community appear to play a role in youth persistence and progression in the sport, given research suggesting that smaller cities tend to produce more professional athletes.
Last but not least, I would like to add that the coach must create and nurture an atmosphere of trust, affection, and empathy to establish a relationship between the coach and the athlete.
Hence this relationship will give a meaning of life and a joyful journey of learning for the coach and athlete.
Thank You.
Youth Development Through Sports-Preface
Development coaches must understand that the youth psychological development affects sport skill acquisition and that the sport skill acquisition process results in psychological changes in sports learning and performance.
These two articles which I am posting here are written by accomplished researchers in youth participation in sports which will guide coaches to work effectively with the young athletes in their program.
Youth Sport has the potential to accomplish three important objectives in children's development.
First, sports programs can provide youth with opportunities to be physically active, which in turn lead to improved physical health.
Second, youth sports programs have been considered important to youth's psychosocial development, providing opportunities to learn important life skills such as cooperation, discipline, leadership, and self-control.
Third, youth sports programs are critical for the learning of motor skills; these motor skills serve as a foundation for recreational adult sports participants as well as future national sports stars.
Currently, youth sports programs are not producing outstanding results in any of these three objective areas.
For example, child obesity rates in developed nations are high, while problem behaviors such as drug use and delinquency are on the rise among youth.
Further, attrition rates from youth sports programs are extremely high during adolescence, with an estimated one-third of all participants between 10 and 17 years of age withdrawing from the sports programs every year, leading sport psychology researchers to identify dropout as an area of concern.
In the following article, the researchers in the National Research Institute Of Medicine recommended eight main features in facilitating positive youth development through sport.
Thank You
These two articles which I am posting here are written by accomplished researchers in youth participation in sports which will guide coaches to work effectively with the young athletes in their program.
Youth Sport has the potential to accomplish three important objectives in children's development.
First, sports programs can provide youth with opportunities to be physically active, which in turn lead to improved physical health.
Second, youth sports programs have been considered important to youth's psychosocial development, providing opportunities to learn important life skills such as cooperation, discipline, leadership, and self-control.
Third, youth sports programs are critical for the learning of motor skills; these motor skills serve as a foundation for recreational adult sports participants as well as future national sports stars.
Currently, youth sports programs are not producing outstanding results in any of these three objective areas.
For example, child obesity rates in developed nations are high, while problem behaviors such as drug use and delinquency are on the rise among youth.
Further, attrition rates from youth sports programs are extremely high during adolescence, with an estimated one-third of all participants between 10 and 17 years of age withdrawing from the sports programs every year, leading sport psychology researchers to identify dropout as an area of concern.
In the following article, the researchers in the National Research Institute Of Medicine recommended eight main features in facilitating positive youth development through sport.
Thank You
Tuesday, April 23, 2019
MJHL 2019-Limiting to 14 teams- by Maninderjit Singh,former Malaysia hockey captain.
When I was a national hockey defender in the early 90s, many youngsters were vying for my place in the team. One of them I can vividly remember was Mininderjit Singh. He was 17 years old, a young, vibrant and handsome boy.
Mike, as he was fondly called, his hockey specific skills were not up to mark but had good general athleticism and passion to learn. These two qualities in Mike were the essence that eased his task in mastering the hockey skills needed to perform at the international level.
In time with access to better coaching, more opportunities for deliberate practice provided with quality feedback, Mike went on to become one of the greatest hockey defenders in Malaysia and the world.
My friend Mike was at the right time and place where age, athleticism, and passion to learn was the key criteria to become a good hockey player.
Hence there is no better person than Mike to share his thoughts on the Malaysian Hockey Confederation(MHC) decision to limit the number of teams to 14 based on quality.
I think MHC could have arrived at this decision by looking at the list of players selected for the national Junior team from the previous Junior Leagues, whereby the majority of players were from the 1st division of the MJHL.
If we put age, athleticism, and passion to learn as the key criteria in selecting future national junior hockey players, I bet many players from Division 2 would make it to the training squad. Maybe that's where the "gems" went missing and Malaysia is struggling to make a mark in international hockey.
Below is Mike's perspective:-
This decision is mortified and unreasonable as it will hinder the growth of clubs, schools, and youth hockey players. Moreso the spiral effect of allowing other segments such as the growth of umpires and TQ/Judges will be affected badly. Reduction from 30 teams to 14 teams would automatically remove a loss of more than 300 players via this decision.
Malaysian Junior Hockey League(MJHL) is a platform for youth hockey players to get their exposure and experience and also for local coaches to unearth new talent. This decision will deprive many youth hockey players at the State and National levels.
I suggest the custodian read up the history and why this MJHL was initiated and hope they will review this decision as based on my view, it's a "suicide" decision in which will destroy the ecosystem that churns the future stars in players, Umpires and TQ/Judges.
Just a question, whether the custodian had a series of dialogue with all interested participating teams and stakeholders about the implications of this decision.
Currently, without 1 MAS development program and non-existent Under 21 and Champions Schools events, for sure this decision will hinder the affiliates to promote and develop the sport.
If it ain't broke, don't fix it. That's the trouble with the current decision-makers. Fixing things that aren't broken and not fixing the things that are broken.
Maninderjit Singh
Former Malaysian Hockey International
Thank You.
Mike, as he was fondly called, his hockey specific skills were not up to mark but had good general athleticism and passion to learn. These two qualities in Mike were the essence that eased his task in mastering the hockey skills needed to perform at the international level.
In time with access to better coaching, more opportunities for deliberate practice provided with quality feedback, Mike went on to become one of the greatest hockey defenders in Malaysia and the world.
My friend Mike was at the right time and place where age, athleticism, and passion to learn was the key criteria to become a good hockey player.
Hence there is no better person than Mike to share his thoughts on the Malaysian Hockey Confederation(MHC) decision to limit the number of teams to 14 based on quality.
I think MHC could have arrived at this decision by looking at the list of players selected for the national Junior team from the previous Junior Leagues, whereby the majority of players were from the 1st division of the MJHL.
If we put age, athleticism, and passion to learn as the key criteria in selecting future national junior hockey players, I bet many players from Division 2 would make it to the training squad. Maybe that's where the "gems" went missing and Malaysia is struggling to make a mark in international hockey.
Below is Mike's perspective:-
This decision is mortified and unreasonable as it will hinder the growth of clubs, schools, and youth hockey players. Moreso the spiral effect of allowing other segments such as the growth of umpires and TQ/Judges will be affected badly. Reduction from 30 teams to 14 teams would automatically remove a loss of more than 300 players via this decision.
Malaysian Junior Hockey League(MJHL) is a platform for youth hockey players to get their exposure and experience and also for local coaches to unearth new talent. This decision will deprive many youth hockey players at the State and National levels.
I suggest the custodian read up the history and why this MJHL was initiated and hope they will review this decision as based on my view, it's a "suicide" decision in which will destroy the ecosystem that churns the future stars in players, Umpires and TQ/Judges.
Just a question, whether the custodian had a series of dialogue with all interested participating teams and stakeholders about the implications of this decision.
Currently, without 1 MAS development program and non-existent Under 21 and Champions Schools events, for sure this decision will hinder the affiliates to promote and develop the sport.
If it ain't broke, don't fix it. That's the trouble with the current decision-makers. Fixing things that aren't broken and not fixing the things that are broken.
Maninderjit Singh
Former Malaysian Hockey International
Thank You.
Subscribe to:
Posts (Atom)